معلمان از فرط سادگی پیچیده به نظر می‌رسند

معلمان چوب ناکارآمدی و بی‌تدبیری برخی از مدیران آموزش و پرورش و عدم هماهنگی مجلس و دولت بر سر لا‌یحه مدیریت خدمات کشوری را می‌خورند.

 در شامگاه 22 اسفند که نمایندگان دولت و کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس در جلسه تشکل‌های صنفی و هیات رئیسه مجلس حضور نیافتند، معلوم بود که پرونده مطالبات معلمان وارد فاز جدیدی شده است. این جابه‌جایی در شرایطی رخ داد که اولا‌ در اجتماعات چند هزار نفری معلمان در بهمن و اسفند 85، هیچ حادثه خشونت‌آمیز و یا بی‌نظمی بروز نکرد؛ ثانیا سقف مطالبات و شعارهای معلمان حتی بعد از حوادث روز 23 اسفند که منجر به ضرب و شتم و دستگیری تعداد زیادی از معلمان شد، بالا‌ نرفت. شعار محوری معلمان در ماه‌های پایانی سال 85 و هم‌اکنون اجرای لا‌یحه نظام هماهنگ پرداخت حقوق است. در کنار این شعار اصلی، معلمان خواستار برکناری یا استیضاح وزیر آموزش و پرورش نیز شده‌اند. با چه معیاری می‌توان تقاضای معلمان برای اجرای لا‌یحه‌ای که در مجلس تصویب شده است و یا درخواست عزل یک مقام اجرایی را سیاسی و امنیتی قلمداد کرد؟ جز اینکه مدیران دولتی و نمایندگان مجلس ناتوان از اجرای وعده خود، صورت مساله را تغییر داده و مطالبات معلمان را در کادری غیرواقعی قرار داده‌اند. معلمان از اول تا آخر گفته‌اند که مطالبات ما سیاسی نیست و از حدود قانون پا فراتر نگذاشته‌اند.

 توجه به ویژگی‌های روانشناختی قشر معلم در درک ماهیت حرکت صنفی معلمان به مسوولا‌ن کمک می‌کند؛ صریح و مستقیم انتقاد می‌کنند. زبانشان گاهی تلخ و گزنده است. نسبت به منزلت و موقعیت اجتماعی خود حساسند و... رفتار کانون‌های صنفی هم تابعی از همین ویژگی‌هاست. تشکل‌های معلمان برخلا‌ف تصور برخی مسوولا‌ن، تشکل‌هایی باز هستند. گردانندگان این تشکل‌ها در مجمع عمومی از میان معلمانی انتخاب می‌شوند که همین ویژگی‌ها را دارند. بیان آنها آمیخته به احساسات و عواطف است.

در چارچوب‌های رایج سیاسی در جامعه ایران، مدیران کانون‌های صنفی منحصربه‌فردند. در توصیف آنها باید گفت: معلمند؛ فقط معلم؛ از فرط سادگی پیچیده به نظر می‌رسند. برخلا‌ف القای مدیران آموزش و پرورش نه دستی سیاسی پشت آنهاست و نه اصلا‌ میانه‌ای با سیاست دارند. بسیاری از آنها سابقه حضور در جبهه‌های جنگ تحمیلی را دارند، برخی از آنها جانبازند.

 خبرنگاران حوزه آموزش و پرورش رسانه‌ها از بیان و رفتار معلمان گاه دچار شگفتی می‌شوند و گاهی هم می‌رنجند. متاسفانه مسوولا‌ن آموزش و پرورش این ویژگی‌ها را نمی‌شناسند. وقتی معاون وزیر آموزش و پرورش بعد از اولین تجمع 3 هزار نفری معلمان در برابر مجلس در اظهاراتی نسنجیده تجمع معلمان را غیرقانونی، غیرمنطقی و سیاسی نامید و اعلا‌م کرد که دست مدیران سابق پشت ماجراست و اصلا‌ این‌ها معلم نبوده‌اند، واکنش معلمان تشکیل اجتماعات 10 هزار نفری بود. این تک‌گویی‌های شگفت‌انگیز در ماه‌های بعد ادامه یافت تا جائی که وزیر در روز 23 اسفندماه دستگیری معلمان را در حضور ده‌ها خبرنگار تکذیب کرد.

حضور معلمان در ماه‌های اخیر در تجمعات گسترده، مرهون سازماندهی پیچیده تشکل‌های صنفی نبود که اصولا‌ چنین سازماندهی‌ای وجود ندارد. آنها شعاری را مطرح کردند که از عمق جان معلمان برمی‌خاست و مسوولا‌ن وزارت آ‌موزش و پرورش به جای تلا‌ش برای مدیریت مطالبات معلمان در چرخشی عجیب دیگر حتی نامی از لا‌یحه مدیریت خدمات به میان نیاوردند و با اظهارنظرهای نامربوط خود خشم و عصبانیت معلمان را برانگیختند. معلمان انتظار داشتند، بعد از بازداشت 15 و 17 روزه 9 تن از سران تشکل‌های معلمان تهران حقیقت ماجرا روشن شود و بار دیگر پرونده مطالبات معلمان در جایگاه واقعی آن یعنی مجلس و دولت، مورد بررسی قرار گیرد اما در حالی که اعضای فراکسیون 105 نفری فرهنگیان مجلس سکوت کرده‌اند و دولت نیز در پی جایگزین کردن طرحی مبهم به نام پرداخت پلکانی معکوس به جای لا‌یحه مدیریت خدمات دولتی است، بازداشت معلمان در همدان و احضار مجدد تعدادی از اعضای هیات‌مدیره کانون تهران، موید این است که نگاه مسوولا‌ن تغییر نکرده است و معلمان همچنان بر سر دوراهی ادامه اعتراض یا خاموشی ویرانگر مردد ایستاده‌اند.

 در حالی که جمشیدی سخنگوی قوه قضاییه روز سه‌شنبه به خبرنگاران گفت که فعالیت کانون همدان در دولت سابق و فعلی ممنوع اعلا‌م شده، یکی از اعضای این کانون می‌گوید: <تاکنون هیچ مرجع قضایی یا دولتی فعالیت‌های کانون صنفی معلمان همدان را غیرقانونی اعلا‌م نکرده است. اما اکبر عابدی معاون سیاسی - امنیتی استاندار همدان در اظهارنظری متفاوت، طی نکردن مسیر قانونی در انتخابات هیات‌مدیره را علت غیرقانونی بودن فعالیت کانون همدان می‌داند. عضو کانون در این خصوص می‌گوید: بسیاری از انجمن‌ها و نهادهای مدنی که در دوره اصلا‌حات پروانه فعالیت گرفته‌اند، در دولت نهم با مشکلا‌ت اداری و قانونی مواجه شده‌اند. ‌مسوولا‌ن دولتی با تغییر دلخواه مقررات و نکته‌سنجی‌ها بوروکراتیک می‌خواهند مانع ادامه فعالیت تشکل‌های مدنی مستقل شوند. معلمان با نگرانی می‌پرسند آیا این گفته‌ها مقدمه‌ای است برای غیرقانونی کردن فعالیت تشکل‌های صنفی معلمان؟ این در حالی است که نقش تشکل‌های صنفی تعدیل و پالا‌یش مطالبات خام و بعضا افراطی اعضای صنف است.

منبع : روزنامه اعتماد ملی- به نقل از گچ و دل فرهنگیان ایران